Janine, Dierenpark Amersfoort
Vanwege de samenwerking met Inloophuis Poppy’s staat daar een mini wensboom. Ria heeft deze wensboom gezien en er een wens in gehangen voor haar goede vriendin en zwemmaatje Janine. Ria dacht aan een etentje voor Janine en haar 2 zonen. Met die insteek werd kort bij Janine geïnformeerd. Want de bedoeling is om het toch veel als een verrassing te houden verder. Maar eigenlijk werd al snel duidelijk dat de wens een andere kant op ging. Geen etentje met de zonen, maar een dagje in een dierentuin met wat fijne en goede mensen die in deze moeilijke tijd, Janine zijn blijven steunen en het verdriet zo dragelijker maken. En hoewel Ria zelf niet vond dat ze erbij moest zijn, zat ze toch gezellig met ons in de auto naar Dierentuin Amersfoort.
Janine vertelt: Omdat ik met de kinderen vroeger naar de dierentuin ging, wilde ik dit graag nogmaals met de jongens doen. Ik maakte me gelijk om alles druk: zou er wel een rolstoel zijn, hoe moet het met vervoer enz. En daarbij moest alles ook nog op korte termijn plaatsvinden gezien mijn korte levensverwachting. Maar ik had al snel door dat alles tot in de puntjes geregeld ging worden.
Donderdag 22 februari vertrokken Remko en Ferry (mijn zoons), Peter (een goede vriend en buddy) , Ria natuurlijk en ik naar Amersfoort. Het was een dag met een lach, soms ook een traantje maar ik geloof dat ik in mijn rolstoel voor 1 dag, de hele dag alleen warmte en liefde gevoeld heb. Dan straal je van binnen. Hoe mooi is het als je dit nog met elkaar zonder verdere geregel, mee mag maken. Een blijvende prachtige herinnering.
Na een mooie zonnige dag en het zien van de vele dieren zoals de apen, leeuwen, pinguïns maar vooral de olifanten, werd de terugreis op tijd ingezet. Want zo’n dag met verhalen, verdriet en een lach hakt er toch bij iedereen aardig in. En als verrassing had de Stichting in overleg met Ferry ook nog een etentje geregeld in het lievelingsrestaurant van Janine. Heerlijke Tapas bij Merlijn.
Het is een mooie dag om op terug te kijken en genieten van dat moment. De realiteit de dag erop kwam dus ook dubbel zo hard aan. Uitslag van de onderzoeken en dat de behandeling definitief stopt.
Janine vertelt: Omdat ik met de kinderen vroeger naar de dierentuin ging, wilde ik dit graag nogmaals met de jongens doen. Ik maakte me gelijk om alles druk: zou er wel een rolstoel zijn, hoe moet het met vervoer enz. En daarbij moest alles ook nog op korte termijn plaatsvinden gezien mijn korte levensverwachting. Maar ik had al snel door dat alles tot in de puntjes geregeld ging worden.
Donderdag 22 februari vertrokken Remko en Ferry (mijn zoons), Peter (een goede vriend en buddy) , Ria natuurlijk en ik naar Amersfoort. Het was een dag met een lach, soms ook een traantje maar ik geloof dat ik in mijn rolstoel voor 1 dag, de hele dag alleen warmte en liefde gevoeld heb. Dan straal je van binnen. Hoe mooi is het als je dit nog met elkaar zonder verdere geregel, mee mag maken. Een blijvende prachtige herinnering.
Na een mooie zonnige dag en het zien van de vele dieren zoals de apen, leeuwen, pinguïns maar vooral de olifanten, werd de terugreis op tijd ingezet. Want zo’n dag met verhalen, verdriet en een lach hakt er toch bij iedereen aardig in. En als verrassing had de Stichting in overleg met Ferry ook nog een etentje geregeld in het lievelingsrestaurant van Janine. Heerlijke Tapas bij Merlijn.
Het is een mooie dag om op terug te kijken en genieten van dat moment. De realiteit de dag erop kwam dus ook dubbel zo hard aan. Uitslag van de onderzoeken en dat de behandeling definitief stopt.